Komentovaná prohlídka s archeologem a kurátorem Zbyňkem Moravcem / 1. 7. 2025 ve 13 h.
Prohlídka reliktů raně a vrcholně středověkého hradu na návrší Landek s doprovodným výkladem archeologa Zbyňka Moravce / 10. 7. 2025 v 11 h, sraz u turistického přístřešku na Landeku.
Prohlídka reliktů raně a vrcholně středověkého hradu na návrší Landek s doprovodným výkladem archeologa Zbyňka Moravce / 17. 7. 2025 v 11 h, sraz u turistického přístřešku na Landeku.
Komentovaná prohlídka s archeologem a kurátorem Zbyňkem Moravcem / 29. 7. 2025 ve 13 h.
Dom nr 58
Pierwsza wzmianka o domu szynkowym pochodzi z roku 1644, kiedy w dniu św. Marka Eva Ruk po sprzedała go po śmierci swojego męża Pavla. Za kwotę 290 złotych reńskich dom odkupił jej zięć, Šimon Fux. Po wojnie trzydziestoletniej obiekt opustoszał, a jeszcze w 1666 roku kupił go Ondřej Klimek za 150 złotych reńskich. Mimo że z uwagi na zły stan cena domu nie była wysoka, Klimek nie zgromadził potrzebnej do zapłaty kwoty, nie przeprowadził również żadnych napraw. W związku z tym w 1699 roku miasto sprzedało dom. Jego nowym właścicielem stał się rzeźnik Jiřík Šajar. Dom doczekał się remontu (a być może przebudowy) dopiero jednak po tym, kiedy Franz Langfort w 1802 roku ożenił się z wdowa po poprzednim właścicielu, którym był poborca podatkowy Anton Řehulka. Zgodnie z szacunkową wyceną z 1821 roku nieruchomość miała wówczas wartość 1000 złotych reńskich.
Zgodnie ze źródłami pisanymi i ikonograficznymi dom był w tym czasie parterowy, a podcienia nie były murowane, lecz drewniane. Tylną część parceli zajmował mały drewniany budynek gospodarczy, część środkową porastały drzewa owocowe.
W latach 1903-1905 właściciel Ferdinand Staub przeprowadził gruntowne zmiany nieruchomości. W przedniej części parceli (od strony ulicy Velkej) w miejscu starszych obiektów wybudował on trzypiętrową kamienicę handlowo-mieszkalną, natomiast w części tylnej (od strony ulicy Pivovarskej) dwupiętrowy dom mieszkalny z winiarnią. Oba domy były na każdym z pięter połączone korytarzami z klatką schodową i wspólnymi toaletami.
W latach 1875–1884 właścicielem domu był Moritz Westreich, po którego śmierci spisany został cały jego majątek. Możemy się dzięki temu dowiedzieć, że pięćdziesięciodwuletni żydowski szynkarz posiadał na przykład złoty kieszonkowy zegarek z podwójną pokrywą, dewizką i medalionem o wartości 120 złotych reńskich (dla porównania: dziewięć lat wcześniej dom kupił za 14000 złotych reńskich), złoty pierścień za 20 złotych reńskich, zimowy i letni garnitur czy szary kożuch o wartości 12 złotych reńskich. W szynku znajdowała się lada z trzema pipami do piwa, sześć różnej barwy stołów, osiem ław i czterdzieści krzeseł, bilard o wartości 100 złotych reńskich, obrazy cesarza Franciszka Józefa I, cesarzowej Elżbiety Bawarskiej (Sisi) i arcyksięcia Rudolfa, a także gipsowe popiersia Goethego i Schillera. W zależności od posiadanego asortymentu oferowano klientom: wódkę żytnią, rum, kubański rum, gorzki likier, kontuszówkę, koniak, wermut, pilzeńskie piwo, czerwone wino, wina burgundzkie czy Chartreuse (francuski ziołowy likier). Na wystawie przedstawiono replikę gospody.
Akce: Otevřít verzi pro tisk